کد مطلب:19780 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا اين با عدل خداوند سازگار است كه غرايز جنسي و حيواني را در انسان بيشتر از تمايلات انساني و ملكوتي قرار داده است ؟

اين قضاوت نياز به مراجعه و شناخت شفاف تري از انسان نياز دارد . در انسان امكانات به صورت مساوي قرار داده شده است . گرايش به خير و شر هر دو در انسان موجو است . ولي از آنجا كه موجوداتي مادّي هستيم و از طريق حواس سريع تر تأثير مي گيريم به چنين قضاوتي مي رسيم . و اشتباه از همين جا ناشي شده . ما سرعت تأثّر خود را ملاك زيادي تمايلات حيواني گرفته ايم . در حالي كه احساسات ملكوتي در انسان بسيار قوي عمل مي كند زيرا غير از مبدء دروني با نصرت و ياري خداوند نيز همراه مي شود و گاه به تمامي تمايلات پشت پا زده و تا پاي جان پيش مي رود . شاهد تاريخي اين موضوع گرايش انسان غربي است به معنويّت . چنان كه با اشباع غرايز به صورت هاي گوناگون ، و با آزادي كامل مي بينيم به ايمان و شرق روي مي آورد تا خستگي گرايشات جسماني و حيواني را از تن بدر كند .
آري ! خداوند در قرآن مي فرمايد « فسويك فَعَدلك ؛ خداوند ترا منظم و متعال آفريد » . و در اين آفرينش مرتب و متعادل دعوت هايي را پيش روي مي گذاشت دعوت خويش و در مقابل شيطان و نفس . امّا پاسخ مشيت به خويش را مدد نموده و فرموده هر كس يك قدم بيايد ما ده قدم مي آييم . و آدمي را از درون ( با عقل وجدان ) و از بيرون ( با پيامبران ) به هدايت بست . و در زمانهايي حتّي شيطان را زنجير نمود ( ماه رمضان ) تا آدمي خويشتن را سامان بخشيده و از گمراهي نجات يابد . به مؤمنين قول مساعد نصرت داده « حقاً علينا نصر المؤمنين ؛ بر مؤمنين بر ما حق دارند كه آنان را ياري كنيم » .
و گمراهان را كه پيروي تمايلات مي كنند معاضدت نمي كند چنانكه فرمود « ما كنت متخذالمضلين عضوا ؛ من بازوي گمراهان را نمي گيرم و كمك نمي كنم » .
{P - سوره كهف ، آيه 51 . P}